Utwór według wielu ''krytyków'', tudzież ''znawców'' można przypisać do gatunku manele, z uwagi na prezentowane instrumentarium, czy postać jedynego twórcy. Według mnie - nic bardziej mylnego, o czym choćby i pokrótce przekonamy się czytając dalej ów tekst. Między innymi przez tego typu pseudo ekspertów, zajmujących się tym, do czego nie nadają się ani na jotę, w Polsce, Europie i na świecie, powielane są krzywdzącego opinie na temat wspaniałej kulturo-twórczo Romanii. Kraju, jaki nad Wisłą kojarzy się wyłącznie z ''Dalibombą'', z uwagi na nagłaśnianie przaśności przez pewnych dyżurnych, będących na stanowiskach w prywatnych telewizjach wsi stołecznej, o których tożsamości nawet nie warto wspominać.
Tymczasem by nadmiernie nie ''kląć'' na rzeczywistość, z jaką walka i tak jest raczej syzyfową pracą, przejdźmy miękko i płynnie do rzeczy przyjemnych, udając się na żółte pola kwitnącego rzepaku, mieniącego się feerią oferowanych barw, a także podziwiajmy świeżo zieloniutki koloryt dopiero co wypuszczających listki drzew, w tym mnogość kwitnącej przeróżnego rodzaju roślinności - to wszystko i wiele więcej, czym lśni co roku nie tylko karpacka wiosna. Piękno przyrody ożywionej potrafi również podkreślić, uwypuklić, wyrazić najpełniej i najpiękniej naród zamieszkały pośród karpackich wzgórz, dolin i równin. Tu - prócz urokliwego tekstu i niewątpliwej urody wykonującej tę piosenkę wokalistki (zwraca szczególną uwagę również jej talent, czucie rytmu, swoboda ruchów i ciepło prezentowanego głosu), ucho przykuwa również klasyczny sposób aranżacji, z dominującą dźwiękowo sekcją akordeonu brzmiącego typowo na rumuńską nutkę.
Autorem wybornej produkcji, silnie zakorzenionej w rdzennej rumuńskiej kulturze ludowej i folkowej (patrz tradycyjny ubiór Ancy) jest wspomniany już niedawno na łamach bloga Cipri Popescu. Producent, kompozytor, twórca tekstów i piosenkarz, spełniający się głównie w klimatach tanecznej stylistyki manele. Na wiosnę tego roku przygotował dla kogoś innego pełnię rumuńskiej muzycznej szlachetności, nadającej tej szerokości geograficznej dodatkową rangę absolutnej wyjątkowości.
Jak widać, słychać i czuć można wykazać się rzadką już w obecnej dobie umiejętnością stworzenia tradycyjnego repertuaru rdzennego dla danego obszaru kulturowego i narodowościowego, nadając mu nowego kolorytu, powiewu świeżości, bez psucia charakteru oryginalnej całości.
Tytuł uroczego, tego pełnego wymiaru sztuki i aktywności twórczej można po polsku wyrazić jako ''moje serce śpiewa dla Ciebie''
(wymawiajmy Kynta Inima Din Mine).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz